In Sempringham-Un poema de Mererid Hopwood:
To you we come, Gwenllian
Vimos a ti, Gwenllian,
traémosche a túa lingua, traemos
o lume
do teu corazón ao acougo
deste lugar, onde está a borralla
da túa historia, onde o teu nome
devén de súpeto rexo berro ao
longo da súa terra,
onde ti, Gwenllian, fuches
silencio –voltamos ao lugar.
A boneca de trapo da nosa mancada
competición.
Ti es o noso doce heroe,
a nosa crianza indefensa, a nosa
nai cautiva,
nova na túa antigüidade,
E para ti, Gwenllian,
vimos da túa terra, rapaza
inocente,
vimos ás terras chás
hoxe
ao lugar do teu longo sufrimento.
Porque hai unha dor no churimar
da
primavera, porque hai un lamento
na memoria:
a razón pola que a nai que nunca
foi
e a súa semente sangran,
pola que a irmá que foi
prisioneira
aínda camiña sen descanso cara ao
lugar onde a súa voz agroma
e a súa respiración
no noso eco.
En nós está Gwenllian
Ela é o poema e as notas da
canción,
E será lembrada aínda.
Aquí hoxe
Falta clemencia.
