Montmartre.
www.missingunicorn.com
De clepsidras vai a cousa cando unha leva a auga no nome. De tempo vai irremediabelmente a vida. Auga e tempo: clepsidra.
09/10/2011
24/08/2011
Rock e auga sueca
Para algúns amigos a clepsidra pasa hoxe a encherse de auga sueca. Para acompañalos na aventura, unha tradución de Bruno K. Öijer, poeta do rock de influencia na Suecia dos anos setenta, anarquista.
Anotaches rapidamente
a palabra ‘Inverno’
na folla.
Agora tes algo novo que ofrecerme.
Chámote dende fóra
Ti sobes a música.
Polític@s e outros cadáveres
agárranse ás perchas das que colgan os abrigos
na anteporta da túa casa.
Sostés o mundo
diante da cara
E maquíllaste.
O sangue pégalle á túa boca.
Tradución nosa da versión inglesa do poema 'Seduced again'.
19/08/2011
Poesía mirandesa. Francisco Niebro
Porque nunca fui capaç
de chamar mãe a mie mai?
Porque hai palabras tan anchas
que quando se séntan an nós
yá naide mais cabe ne l scanho?
...
Las palabras scritas
muorden-me ls uolhos
i bou-las arrascando
cula boç
i dá-me la gana
de las comer cumo chouriças
i apuis aguemitá-las
pa las sentir a ressonar acontra las fuolhas
cumo ribeira d’Abril
a bruar apertada antre pardones.
de chamar mãe a mie mai?
Porque hai palabras tan anchas
que quando se séntan an nós
yá naide mais cabe ne l scanho?
...
Las palabras scritas
muorden-me ls uolhos
i bou-las arrascando
cula boç
i dá-me la gana
de las comer cumo chouriças
i apuis aguemitá-las
pa las sentir a ressonar acontra las fuolhas
cumo ribeira d’Abril
a bruar apertada antre pardones.
04/08/2011
No límite
E as minorías estarán sempre con nós,
apoucadas, coa lingua atada.
‘Non hai nada aquí’, dixo quen
me levaba alí,
aínda así, nós fomos,
seguindo as pegadas dunha tribo,
buscando o fío que entretece as súas sobrecamas veteadas.
A primeira vista non había ninguén na casa –
unha vella, dobregada,
unha muller feita acento circunflexo -
receosa dos estranxeiros,
só unha tribo nun outeiro
parte dunha nación,
coas unllas cortadas,
pechando fortemente a man
- as crianzas gardaban a distancia-
e logo, de súpeto,
abriuse unha porta-
un pote no medio do chan,
o lume estalando
brazos arrolándose.
Antes de que eu marchase
ela tróuxome unha Biblia en latín,
empecei a ler a historia de Xesús fuxindo cos seus pais.
O noso encontro coa fe condúcenos a un éxodo,
a nosa fe é a d@s refuxiad@s –
suxeit@s á compaixón dun chan de pedras-
Eu deixeina, cun dólar na man
o prezo da súa elocuencia
tornada saliva na lingua d@ intérprete.
Tradución miña do poema 'On The Brink' da galesa Menna Elfyn.
apoucadas, coa lingua atada.
‘Non hai nada aquí’, dixo quen
me levaba alí,
aínda así, nós fomos,
seguindo as pegadas dunha tribo,
buscando o fío que entretece as súas sobrecamas veteadas.
A primeira vista non había ninguén na casa –
unha vella, dobregada,
unha muller feita acento circunflexo -
receosa dos estranxeiros,
só unha tribo nun outeiro
parte dunha nación,
coas unllas cortadas,
pechando fortemente a man
- as crianzas gardaban a distancia-
e logo, de súpeto,
abriuse unha porta-
un pote no medio do chan,
o lume estalando
brazos arrolándose.
Antes de que eu marchase
ela tróuxome unha Biblia en latín,
empecei a ler a historia de Xesús fuxindo cos seus pais.
O noso encontro coa fe condúcenos a un éxodo,
a nosa fe é a d@s refuxiad@s –
suxeit@s á compaixón dun chan de pedras-
Eu deixeina, cun dólar na man
o prezo da súa elocuencia
tornada saliva na lingua d@ intérprete.
Tradución miña do poema 'On The Brink' da galesa Menna Elfyn.
Subscrever:
Mensagens (Atom)